Op de achterkant van het boek staat: "Wanneer komt jeugdzorg in beeld? Wel er hoeft niets met de kinderen aan de hand te zijn. Dit is de top 5 voor een uithuisplaatsing:
- Echtscheiding, een gezinsvoogd komt om de omgang te regelen
- Ouders, die voor hun kind om hulp vragen
- Door (tijdelijke) ziekte van een ouder
- Een boze buur die een valse melding doet
- Zorgmelding door consultatiebureau of school
Onderzoek wordt niet gedaan. Waarheidsvinding telt niet."
Het is verschrikkelijk herkenbaar. U gaat het achter elkaar uitlezen.
Op 1 juni 2013 een artikel in Trouw waarin WSG uitlegt hoe zwaar het werk van gezinsvoogden is. Het schept een sfeertje: "Moeder heeft een verstandelijke beperking, had een zeer moeilijke jeugd en was prostituee. Vader Bob heeft wel eens hulpverleners bedreigd, en ook gedreigd het huis in de fik te steken. 'Waarom wachten?' vraagt de huisarts. 'Stel dat er morgen een familiedrama plaatsvindt?'"
Volgens het artikel: in Nederland zijn ruim 31.000 kinderen onder toezicht gesteld, bij zo'n 6000 van hen voert de William Schrikker Groep dat toezicht uit. Daarnaast heeft WSG over zo'n 1700 kinderen de voogdij.
Truus Barendse stuurde de volgende (niet geplaatste) ingezonden brief naar Trouw:
Gezinsvoogden
Trouw van 1 juni heeft het eerste deel van drie verhalen uit de praktijk: twee weken mee met een WSG-gezinsvoogd. Het vertelt over gezinnen waar je je kat nog niet aan zou toevertrouwen, en de zware beslissingen van de gezinsvoogd. Zo is het inderdaad allemaal bedoeld en begonnen. Maar nu de uithuisplaatsing bestaat, wordt die te pas en te onpas ingezet. Het is wel waar dat de rechter altijd een machtiging moet geven, maar op 14 december 2012 hebben 700 (van de 2500) rechters in een manifest laten weten dat zij het werk niet aan kunnen. In NRC van 15 december stond: "Zij voelen zich "diagonaal lezende beslissingsmachines" die vooral binnen de begroting van het gerecht moeten blijven. Een "veredelde lopendebandwerker", schrijft een rechter met 19 jaar ervaring. Een kinderrechter heeft het over een "genadeloos tempo". ... Zittingen zonder pauze van 9.00 tot 17.00 uur. Een ander ziet "om zich heen" veel fouten en slordige uitspraken."
O.a. De Groene Amsterdammer van 21 februari 2013 meldt hierover: "Ook de tijdsdruk waaronder rechters moeten werken wordt hoger, ... wat de kans op fouten, vrezen zij, groter maakt -... . Hun alarmkreet werd onlangs kracht bijgezet door de president van de Hoge Raad Corstens, die zich in een artikel in NRC Handelsblad begin februari achter het manifest schaarde." (citaat uit De lijdende rechter van Christien Brinkgreve)
Deze week is een boek verschenen over een klantje van de WSG (ISBN 978-94-6129-119-6). Ik kan als secretaris van een ouderorganisatie zeggen dat het exemplarisch is. "Ik zal nooit meer stout zijn", geschreven door Ada Busman, vertelt over haar kleinzoon die gelukkig door zijn vader ontvoerd is naar Bolivia. Op de achterkant staat: "Dit is de top 5 voor een uithuisplaatsing:
- Echtscheiding, een gezinsvoogd komt om de omgang te regelen
- Ouders, die voor hun kind om hulp vragen
- Door (tijdelijke) ziekte van een ouder
- Een boze buur die een valse melding doet
- Zorgmelding door consultatiebureau of school
Onderzoek wordt niet gedaan. Waarheidsvinding telt niet."
Allemaal waar. "Onderzoek wordt niet gedaan. Waarheidsvinding telt niet" is een schande voor Nederland en de voornaamste bron van deze ellende