Gelet op het voorgaande is het hof van oordeel dat nog steeds sprake is van een ernstige ontwikkelingsbedreiging, die daarin is gelegen dat [de minderjarige] zich (reeds langdurig) in een loyaliteitsconflict bevindt, nog steeds zelf zijn weg moet vinden in de strijd tussen zijn ouders en geen (emotionele) toestemming ervaart van de ene ouder om bij de andere ouder te zijn en van dat contact te kunnen genieten, waardoor zijn identiteitsontwikkeling gevaar loopt.

Anders dan de moeder acht het hof hulpverlening in een gedwongen kader noodzakelijk, nu de moeder in het (recente) verleden de zorg die noodzakelijk is in verband met het wegnemen van voormelde ontwikkelingsbedreiging, onvoldoende heeft geaccepteerd. Gebleken is dat de moeder aanvankelijk niet wilde meewerken aan hulpverlening door Altra (Ouderschap Blijft) en geen inzicht wilde verschaffen in de opvoedsituatie van [de minderjarige] . Voorts is eind 2016 de samenwerking tussen Family Supporters en de moeder gestagneerd, omdat de moeder een klacht heeft ingediend tegen Family Supporters en heeft de GI "“ ook recent nog "“ meerdere schriftelijke aanwijzingen aan de moeder gegeven, waaraan zij geen gehoor heeft gegeven.

Het hof acht het van belang dat de voorzichtig positieve ontwikkeling die de ouders met name op het gebied van hun onderlinge communicatie hebben gerealiseerd, wordt bestendigd. Gelet op de bestaande patronen van telkens terugkerende strijd tussen de ouders, onderbrekingen in de omgang tussen [de minderjarige] en de vader en stagnatie van de hulpverlening, is het risico te groot dat de ouders blijven terugvallen in hun strijd met alle schadelijke gevolgen voor [de minderjarige] van dien wanneer de maatregel van ondertoezichtstelling zou worden opgeheven en zou worden gekozen voor hulpverlening in een vrijwillig kader.