De Vlaamse ‘familiaal bemiddelaar’ Bart Renaer stond een Nederlandse moeder bij die werd geïntimideerd door een jeugdinstelling nadat ze een klacht had ingediend. Met de klacht werd niets gedaan. Dat zou niet mogelijk moeten zijn, betoogt Renaer.
Door
Bart Renaer
De afgelopen zes maanden was ik betrokken bij een klacht van een moeder tegen een jeugdinstelling in Nederland. Die instelling is verantwoordelijk voor de uitvoering van een beschermingsmaatregel tegenover de twee kinderen van de vrouw. De vrouw is betrokken in een vechtscheiding.
Volgens de moeder heeft de instelling niet de noodzakelijke competenties in huis om haar taak en opdracht in de praktijk waar te maken. Zij kan daarbij tekortkomingen aantonen aan de hand van mailverkeer en brieven.
Eén mail betrof een verklaring van de gezinsvoogd waarin hij zei de bevoegdheid te hebben om schriftelijk leugens op papier te zetten op basis van een vonnis van de rechter.
De directe leidinggevende vond dit geen reden om in te grijpen. Hij hield de hulpverlener drie maanden het hand boven het hoofd, tot een interne klachtencommissie het welletjes vond.
Die gezinsvoogd en zijn manager werken vandaag nog steeds voor deze instelling. Een instelling die erkend is en die een enorm pak geld krijgt om de belangen van zeer kwetsbare kinderen in Nederland te waarborgen.
Na vijf maanden heeft de Nederlandse instelling geoordeeld dat de mama in kwestie een andere gezinsvoogd krijgt. Ook moet mevrouw harder haar best doen om mee te werken aan de doelstellingen. Indien ze dat niet doet, mag ze een ‘schriftelijke aanwijzing’ verwachten. Anders gezegd: nog wat meer inperkingen op haar rechten als ouder.
Ik vat samen: je dient als ouder een onderbouwde klacht in, met argumenten en bewijsstukken, zwart op wit. Resultaat? Als ouder word je bedreigd met een grotere inperking van je rechten. Van de kant van de instelling volstaat de aanstelling van een nieuwe gezinsvoogd. Of: business as usual.
Sinds deze ervaring is het voor mij helder. Als een instelling niet geïnteresseerd is in klachten van cliënten, dan hebben ze alle ruimte om deze cliënten te intimideren zodat ze hun klacht intrekken ofwel ervoor te zorgen dat er met de klacht uiteindelijk niets gedaan wordt.